هایپرتروفی نیمه‌ای (Hemihypertrophy) که به نام هایپرپلازی نیمه‌ای (Hemihyperplasia) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت ژنتیکی است که در آن یک سمت یا قسمتی از یک سمت بدن بزرگتر از سمت دیگر است. بافت‌های مرتبط با ناحیه رشد بیش از حد نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. در برخی موارد، هایپرتروفی نیمه‌ای زمانی آشکار می‌شود که وضعیت قرارگیری و راه رفتن بیمار تحت تأثیر قرار گیرد. بیماران ممکن است به اسکولیوز (Scoliosis) مبتلا شوند. این حالت می‌تواند به‌عنوان ویژگی یک اختلال ژنتیکی مانند سندرم بک‌ویت-ویدمن (Beckwith-Wiedemann syndrome)، نوروفیبروماتوزیس (Neurofibromatosis)، سندرم پروتئوس (Proteus syndrome)، و سندرم کلیپل-ترناونای-وبر (Klippel-Trenaunay-Weber syndrome) رخ دهد. بروز هایپرتروفی نیمه‌ای منفرد به‌طور تقریبی ۱ در ۸۶۰۰۰ تخمین زده می‌شود. شدت عدم تقارن متغیر است.

تشخیص

هایپرتروفی نیمه‌ای معمولاً در بدو تولد یا در دوران کودکی و بسته به الگوی رشد بیمار تشخیص داده می‌شود. تشخیص این وضعیت ضروری است، زیرا هایپرتروفی نیمه‌ای ایدیوپاتیک با افزایش خطر بروز تومورهای جنینی در کودکی همراه است (بیشتر به‌صورت تومور ویلمز (Wilms tumor) و هپاتوبلاستوما (Hepatoblastoma)).

درمان

هدف درمان، مدیریت مسائل عملکردی و زیبایی است. جراحی معمولاً برای بیمارانی که اختلاف طولی بیش از ۴ سانتی‌متر دارند، در نظر گرفته می‌شود و شامل کوتاه کردن یا بلند کردن ناحیه(های) تحت تأثیر است. گزینه‌های درمانی ارتوپدی غیرجراحی مانند استفاده از کفش‌های ارتوپدی اصلاحی نیز در دسترس هستند.